Stress leidt tot veroudering
Elisabeth H. Blackburn deed baanbrekend onderzoek naar stress en veroudering. Zij gebruikte hiervoor de uiteinden van de chromosomen. Op deze uiteinden van de chromosomen bevinden zich stukjes repeterend dna die de naam telomeren dragen. De telomeren beschermen als een soort coating het dna. Het is te vergelijken met de plastic uiteinden van een schoenveters. Telomeren slijten met het ouder worden tot het punt waarop de cel zich niet langer meer kan delen. Het enzym telomerase zorgt ervoor dat telomeren lnagdurig op lengte blijven. Teveel telomerase maakt de cellen onsterfelijk en gevaarlijk ofwel kankercellen zitten vol telomerase. Te weinig telomerase heeft als gevolg kortere telomeren, , dna-schade, veroudering en veelkomende chronische ziekten zoals kanker en hart- en vaatziekten.
Onderzoek naar chronische stress (bijv. vrouwen die voor een langdurig ziek kind zorgden) liet een beduidend lager niveau van telomerase (tot 50%), en een verkorting van telomeren (9-17 jaar extra veroudering) zien. Hoe langduriger de stress en hoe zwaarder deze wordt ervaren, hoe korter de telomeren. Het effect van chronische stress kan worden omgekeerd en zelfs worden omgekeerd door gecombineerde lifestyle-interventies van gezonde voeding, lichaamsbeweging en meditatie.
Dit blijkt al binnen 3 maanden te werken.
Hans Selye
Every stress leaves an indelible scar, and the organism pays for its survival after a stressful situation by becoming a little older.